Bazı grupların Metal camiasında çok öne çıktığı anlar oluyor. Birçok gruba bu şekilde şahit olmuşluğum var. Eminim ki sizlerin de vardır. Bazı gruplar ise sürekli olarak ilgi odağı olmayı başarıyorlar. Her yeni albümlerinde neler yapmış olduklarını merak ediyoruz ve genelde de bizleri üzecek bir şey yapmıyorlar. Benim için bu düzeyi koruyan birçok grup var. Adını her zaman geçirdiğim “
Mgła,
Deathspell Omega,
Blut Aus Nord,
Inquisition ve daha fazlası…” gibi gruplardan her daim beklentim üst düzeyde oluyor ve bu gruplar öyle tek seferlik bir ilgi odağı olmuyorlar. Sürekli olarak dinleniyorlar ve sürekli olarak üzerlerine bir şeyler yazılıyor ve söyleniyor. Bir süredir de “Imperial Triumphant”ın adının sürekli olarak anıldığını ve hep de iyi şekilde anıldığını görüyorum. Doğrusunu söylemek gerekirse bu grubun imajı hariç benim hiçbir şekilde ilgimi ve dikkatimi çeken bir yanı olmadı. Imperial Triumphant’ı uzun süredir biliyorum. Fakat uzun süredir dinlemiyorum. Sürekli bir dinleme eğilimim de yok. Grubun icra ettiği müzik bir sanat eseri niteliği taşısa da beni çok da etkileyen bir şey olmadı bu zamana kadar. 2020 yılına kadar herhangi bir Imperial Triumphant albümünü dinlememiştim. 2020 yılında çıkan “Alphaville” ile grubu deneyimlemek istedim. Bu deneyimleme öylesine berbat oldu ki Imperial Triumphant’ın neyini seviyor lan bu insanlar şeklinde dolanıp duruyordum. Metal albümü ile hiç alakası olmayan sanki bir filmin soundtracklerini dinliyormuşum gibi bir histen öteye gitmedi. Kendimi sorgulayıp durdum. Ben mi büyük resmi göremiyordum acaba diye. Şöyle bir etrafa bakınca genel olarak insanların bu albümü beğenmediğini ve grubun tarihindeki en kötü iş olarak nitelendirdiklerini gördüm. Grubun Black Metal’i dokuma sitili aslında görülmedik bir şey değil. Ortada avangart ve deneysel riff yazımlarının olduğu ve bunun yanı sıra atmosferik öğelerin de albümlerin genelinde hüküm sürdüğü bir müzik icra ediyor Imperial Triumphant. İcra edilen bu müzik türü herkesi kapsayacak türde bir şey değil. Fakat benim gibi deneysel işleri seven biri için bile Alphaville tam bir kabustu. Bu albümün değerlendirmesini siteye yazmamıştım. 2022 yılına geldiğimizde ise Imperial Triumphant “
Spirit of Ecstasy”i yayınlamıştı. Bu albümün kritiğini siteye yazmıştım. Yine tam anlamıyla beni mutlu eden bir albüm olmasa da Alphaville’den sonra fersah fersah çok daha iyi bir albüm olmuştu. Özellikle bu albümde bolca “Portal” havası almıştım. Portal’ın müziği çok daha karışık bir yapıda olsa da bana çok daha etkileyici geliyor. En azından Imperial Triumphant’ın bu yıl çıkardığı “Goldstar”a kadar durum böyleydi.
2005 yılından bu yana mistik görünüşü ve aynı düzeydeki mistik müziği ile varlık gösteren Imperial Triumphant birkaç senedir adından sıkça söz ettiriyor. Bu söylemlerin çoğu olumlu olsa da bazıları da eleştirel oluyor. Fakat Goldstar sonrası şöyle bir internet camiasına baktığımda Imperial Triumphant’ın adeta bir çağ atladığını söylemek mümkün. Tek bir kişiden bile bu albüm hakkında olumsuz bir şey görmedim ve duymadım. Goldstar’da Imperial Triumphant endüstriyel bir çöküş ve lüks ve şatafatın arkasındaki pisliği bizlere sunarken, bunun tam tersi şekilde grubun kendisi gerçekten de bir altın parlaklığında bir yıldız gibi parlıyor. Özellikle birçok farklı müzisyen ile bir araya gelinmesi ve şarkıların her birinin birer görkem abidesi olması için büyük çaba sarf edilmesi ve günün sonunda da bunun başarılması Imperial Triumphant’ın uzun süre sonra görkemli bir albüm çıkarmayı başardığını bizlere gösteriyor. “Meshuggah”tan “Tomas Haake”nin birkaç şarkıda yer alıp, grubun müziğini daha sağlam bir perküsyon ve davulculuk ile buluşturması dikkat çekiyor. Sadece Tomas değil albüme katkı veren. Eski “
Slayer” davulcusu “Dave Lombardo” da albümün sekizinci şarkısı “Pleasuredome”a katkı sağlıyor. Yine deneysel şarkı yazımlarının, atonal rifflerin, caz esintili beste yazımlarının ve bütünsel olarak her şarkının temelini oluşturan Avant-garde Black Metal iskeletinin çok iyi bir şekilde vücut bulmuş halini dinlettiriyor grup. Goldstar, grubun bana göre en iyi işi olmuş durumda. Bütün diskografiyi dinlemiş biri olarak bunu çok net bir şekilde söyleyebilirim. Özellikle bu albümde çok daha fazla bir “Deathspell Omega” havası almak da beni mutlu etti. Özellikle albümün kapanış şarkısı “Industry of Misery”de çok fazla bir esinti var.
Toparlayacak olursam; Imperial Triumphant bu defa ortaya çok iyi bir iş çıkarmış. Goldstar, her şeyi ile gıpta edilesi bir albüm olmuş. Demiştim, bu yıl çok iyi albümler dinliyorum ve daha da dinleyeceğim çok açık. Goldstar da yılın en iyi albümlerinden biri oldu. Bir başka yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!
Albüm Puanı: 10/10
Yorumlar
Yorum Gönder