Herkese selamlar! Bazı grupların albümlerini siteye istikrarlı bir şekilde yazıyorum. Çok dinlediğim grupların albümleri zaten bu şekilde genel olarak ama bazı grupları da ortalama yoğunlukta dinliyorum. Ona rağmen de her çıkan albümlerini siteye yazmaya özen gösteriyorum. ABD’li “Allegaeon” da işte bu gruplardan biri benim için. Grubun bütün diskografisini dinlemiş, ilk EP ve ilk iki LP’si hariç diğer stüdyo albümlerini siteye yazmışımdır. Allegaeon’un benim nezdimde garip bir çekiciliği var. Her yeni albümünü büyük bir zevkle ve nispeten de uzunca bir süre dinlerim. Fakat sonra bu dinleme etkinliğine ara veririm. Bu, bilerek yaptığım bir şey değil. Sizlerin de şahit olduğu üzere siteye her gün bir grubun bir albümünü yazma çabam var. Bu çarkın içinde haliyle bir süre sonra Allegaeon’un albümleri de tozlu raflardaki yerini alıyor. Yine de her yeni albümünde tekrar Allegaeon’un o beni etkileyen garip tarafını içimde hissediyor ve büyük bir şevkle dinliyorum. Sadece yeni çıkan albümü de değil. Diskografisindeki sevdiğim her albümden birkaç şarkı dinleyerek önceki işlerini de hatırlamış oluyorum. Bugün de sizlere bu şahane grubun, yine şahane bir albümünden söz edeceğim. Bu yıl çıkan “The Ossuary Lens” hakkındaki duygu ve düşüncelerimi açıklama zamanı geldi.
Grubu ilk olarak 2014 yılında çıkan “
Elements of the Infinite” albümü ile dinlemeye başladım. Bu albümün kritiğini de siteye 2017 yılında yazmışım. Bu albüme verdiğim puan ise 10. 2018 yılına geldiğimizde ise bu defa 2016 yılında çıkan “
Proponent of Sentience”ı siteye yazmışım. Bu albümde 2016 yılında çıkmış bir Allegaeon albümü. Bu albüme verdiğim puan ise 6. Sonradan dinlediğimde ise biraz haksızlık ettiğimi düşündüm. Fakat benim için o zaman bu puan noktasında bir albümdü. 2019 yılına geldiğimizde ise bu defa aynı yıl içinde çıkan “
Apoptosis”i siteye yazdım. Bu albüme verdiğim puan ise 10. Son olarak da The Ossuary Lens öncesinde çıkan, 2022 yılı etiketli Allegaeon albümü “
Damnum”u siteye yazdım. Bu albüme verdiğim puan ise 8. Burada kısa bir özet geçmek istememin sebebi, yukarıda da dediğim gibi bu grup bana kendisini dinlettiriyor. Her yeni albümünde de bu gruba duymuş olduğum özlemi bir kez daha hatırlıyorum. Technical Death ve Melodic Death Metal sentezini çok iyi bir şekilde icra ediyor Allegaeon. Bu yüzden de sadece benim nezdimde değil birçok insanın nezdinde üst düzey Metal gruplarından biridir. Technical Death Metal albümlerini dinlemek kimi zaman sıkıcı olabiliyor. Sanki müzisyenlerin ne kadar yetenekli olduklarını göstermeleri için kaydedilmiş şarkılar dinliyormuşsunuz gibi gelebiliyor. Fakat Allegaeon’da öyle bir durum yok. Hem Death Metal’in o sert ve tehditkâr tarafını dinliyorsunuz hem de virtüözlüklerini abartılı bir şekilde göstermeyen, albümdeki şarkıları maksadından dışarı çıkarmayan müzisyenlere tanıklık ediyorsunuz. Özellikle The Ossuary Lens albümü gerçekten benim için bambaşka bir noktada oldu. Allegaeon albümlerini genelde de çok severim. Bu, anlaşılmıştır herhalde. Fakat The Ossuary Lens muhtemelen en beğendiğim Allageon albümü olacak. Öyle görünüyor. Albümü baştan sona 3 kez dinledim ve her defasında da inanılmaz keyif aldım. Bu defa flamenko tarzı gitar partisyonları ile albüme farklı bir boyut katmak istemiş grup ve bu farklılık çok iyi bir şekilde çalışmış. Diğer taraftan yazılan sert riffler de inanılmaz derecede iyiler. Uzun zaman sonra bir Allegaeon albümünde böylesine heyecanlı dakikalar yaşadım. Her bir şarkının, her bir geçişini ve partisyonunu çok sevdim. Bütün bu müzikal şöleni destekleyecek çok iyi düzeyde bir prodüksiyon kalitesi de eşlik ediyor. Ortaya haliyle şahane bir şey çıkmış oluyor.
Bu yılın en iyi albümlerinden birine imzasını atmış Allegaeon. Aslında bunu hep yapıyor. Çıktığı yılın en iyi albümlerinden birini ya da en iyi albümünü bizlerin huzuruna sunmuş oluyor. Bu albümü dinlemediyseniz, mutlaka dinleyin. Bir başka yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!
Albüm Puanı: 10/10
Yorumlar
Yorum Gönder