Albüm Kritik 1225 (Chopped In Half / The End of Human Tragedy)

Herkese selamlar! Bugün, Almanya’ya geçiyoruz ve yine Metal camiasında yeni yeni varlık göstere bir grubu sitede ağırlıyoruz. 2017’den bu yana Death Metal icra eden “Chopped In Half”ın bu yıl çıkardığı “The End of Human Tragedy” adlı albümünden sizlere söz edeceğim. 2017’den bu yana Metal camiasında olan grubumuz ilk EP’sini 2021 yılında çıkarmış. Aradan 4 yıl geçtikten sonra da 2025 yılında da ilk LP’sini çıkarmış. Ben de grubu bu ilk LP’si olan The End of Human Tragedy ile keşfetmiş oldum. Spotify’da ve diğer platformlardaki dinleme sayısına baktığımda grubun kendini tanıtmak için ekstra bir çabaya girmediğini düşünüyorum. Bu da yine benim tarzım bir şey. Bu tarzın güzel yanı böyle şeylerle uğraşmadan müziğinizi yapıp kenarı çekiliyorsunuz. Diğer taraftan ise bilinirliğiniz neredeyse yok gibi bir şey oluyor ve para kazanma durumunuz da bu durum ile doğru orantılı oluyor. Grubun elbette bilinmek istediğini ve bu işten para kazanmak istediğini düşünüyorum. Bunun için de işin reklam ve görünürlük kısmına biraz daha önem vermeleri gerekiyor. Şimdi gelelim The End of Human Tragedy hakkındakü duygu ve düşüncelerimi sizlerle paylaşmaya.

Chopped In Half’ın icra ettiği Death Metal benim en çok severek dinlediğim Death Metal türlerinden biri. Yani; çiğ, sert, agresif ve old-school tarza yakın. Bu yüzden de bu albümü dinlemekten genel olarak zevk aldım. Fakat bu demek değil ki albümde beğenmediğim yönler hiç olmadı. Önce beğendiğim şeylerden bahsetmek istiyorum. İlk olarak seçilen gitar tonu gerçekten Death Metal’e en çok yakıştırdığım gitar tonlarından biri. Tok ve mid seslerin çok iyi dengelendiği bir ton. Bu da bu derece sert ve kaya gibi sağlam müzik icra eden bir grup için elbette büyük bir avantaj. Yazılan riffler de genelde iyi kalibrede olunca ortaya gayet güzel bir müzik çıkmış. İyi gitar tonu ve iyi riff yazımları ile ortaya çıkan iyi şarkılarla bezeli bir albüm The End of Human Tragedy. Görkemli herhangi bir şeyden bahsetmeyeceğim. Çünkü albüm gerçekten de “iyi” seviyesinde geziyor. Bu da aslında yeterli. Diğer taraftan şarkıları söyleyen “Markus Wenzig”in vokal performansını da gayet başarılı buldum. İyi yazılmış ve iyi gitar tonları ile bezeli şarkıları giden, çok tok bir brutal vokal performansı var. Şimdi de beğenmediğim unsurlara gelelim. Prodüksiyon noktasında bazı sıkıntılar var. Özellikle davulun kaydında genel olarak bir problem görüyorum. Twinlerde kick sesleri neredeyse hiç duyulmuyor. Cılız bir ses çıkıyor. Twin harici Groove tempoda biraz duyuluyor olsa da yine de bu kalibredeki şarkılar için yetersiz. Diğer taraftan albüm sapına kadar sert bir formda olmasına rağmen araya serpiştirilen 2 melodik enstrümental es vermeler bence yersiz. Böylesi bir albümde nefes almadan kaosa ve sertliğe doymak en iyi seçenek.

Toparlayacak olursam; The End of Human Tragedy toplamda iyi bir albüm olmuş. Grubun ilk LP’si için ümit verici ve gelecek için de iyi sinyaller veren bir albüm. Davulun soundu hariç albümdeki şarkıları dinlemekten keyif aldım. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7,5/10