Albüm Kritik 1236 (Kardashev / Alunea)

Herkese selamlar! Bugün, Rus görünümlü ABD’li “Kardashev”in bu yıl çıkardığı “Alunea” adlı albümünden sizlere bahsedeceğim. Kardashev’i 2022 yılında çıkan “Liminial Rite” albümü ile keşfetmiştim. O zamana kadar grup hakkında hiçbir şey duymamıştım. Liminial Rite ile grubu da keşfetmeye, tanımaya başlamıştım. Black Metal’i Progressive Metal ile sentezliyor grup. Bunun yanı sıra içinde biraz da Post-Metal öğeler barındırıyor. Ne yazık ki Progressive Black Metal denen tür benim hiç de ısınamadığım ve dinlerken çok sıkıldığım bir Metal türüdür. Yıllardır bu böyle. Arada sırada çok ihtişamlı albümlere gelip, düşüncelerim biraz daha ılımlı oluyor olsa da bu da anlık bir değişim oluyor. Kardashev’in Liminial Rite albümünü 2022 yılında dinlemiş ve başarılı bulmuştum. Kendi türü içinde gayet iyi bir işti. Zaten sırf benim duygusal yaklaşımıma bakarsak bu tür albümlere puan dahi vermemem lazım. Fakat objektif ve subjektif yorumları dengelediğimi düşünüyorum. Elbette albüm kritik yazıları daha çok subjektiftir. Fakat işin teknik ve tür içindeki yerinden bahsetmek gerektiğinde de objektif olmak lazım. Alunea’yı baştan sona iki kere dinledim. Bence bu gayet iyi bir sayı. Özellikle bir Progressive Black Metal albümünü dinliyorsam gerçekten de büyük emek vermiş, büyük özen göstermişim demektir. Şimdi gelelim albüm hakkındaki duygu ve düşüncelerimi aktarmaya.

Kardashev, tam anlamıyla işin Progressive tarafını Black Metal’e yediren bir grup. Yani bir Black Metal albümünden daha çok bir Progressive Metal albümü dinliyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz. Fakat içinde Black Metal genomları da olan bir Black Metal albümü. Eğer düz bir Progressive Metal albümü olsaydı Alunea, o zaman bu albümü daha çok benimseyebilirdim. Albümü prodüksiyon gibi teknik noktalarda hiçbir eksisi yok. Her şey gayet net bir şekilde kulaklarınızda yankılanıyor. Gitar tonları, melodik partisyonlardaki ses berraklığı, vokallerin çeşitliliği derken ortaya teknik anlamda gayet başarılı bir iş ortaya konmuş. Fakat iş dönüp dolaşıp albümün nasıl hissettirdiğine gelince burada benim için işler tam tersi bir tarafa geçiyor. Bunun nedeni Progressive Black Metal’e olan soğukluğum da değil sadece. Bu defa Kardeshev’in bir önceki albümü Liminial Rite’tan bir geriye gidişi var. Hepimizi dinlediğimiz grupların her yeni albümde seviyeyi bir tık daha arttırmasını bekleriz. Fakat Kardeshev hem seviyeyi arttıramamış hem de Liminial Rite’ın da gerisine düşen bir albüm ortaya koymuş. Bu albümdeki yumuşaklık direkt göze çarpan şey oluyor. Black Metal oranını zaten belli bir seviyede tutan grup, Alunea ile bunu daha da aşağı çekmiş. Şarkıları söyleyen “Mark Garret”in o yumuşak sesine destek verici bestelerin yazılması (ya da tam tersi) ve albümün sertlik dozajının da bu minvalde belirlenmesi günün sonunda benim için pek de dayanılır bir albüm olmamasına neden oluyor. Albümü hem ilk dinlememde hem de ikinci dinlememde oldukça sıkıldım. Sertliğin arttığı bazı sekanslarda uykumdan uyanmış olsam da albümün genel gidişatı daha çok ninni gibi geldi bana. Eh, böyle bir albüm de bir Metal dinleyicisi için pek de iç açıcı olmaz. Dediğim gibi sadece bir Progressive Metal albümü olsaydı o zaman daha farklı şeylerden bahsederdim ama orada da yine sertliğin dozajının artması gerekecekti.

Toparlayacak olursam; Kardashev Alunea ile bence bir geriye gidiş gösteriyor. Bu albümü Liminial Rite’ın gerisine koyuyorum. Zaten dönüp de bir daha dinleyeceğimi sanmıyorum. Kendi türü içinde de bence ortalama bir yerde olacaktır bu albüm. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere, hoşça kalın!

Albüm Puanı: 7/10